Tijd voor een zwangerschapsupdate, want ik ben alweer de 32 weken voorbij! Het gaat echt zó ongelooflijk snel, ik kan het gewoon haast niet geloven dat het zo snel al zover is. De afgelopen weken waren enorm hectisch en ik ben ook wat minder ‘online’ geweest op instagram en de blog.
Hoe gaat het nu?
Op zich goed, gelukkig. Maar wel met veel klachten, maar die heb ik al heel lang en die had ik de vorige zwangerschappen ook.. Dus die ‘horen erbij’ denk ik dan maar.. Maar mijn lichaam geeft wel heel regelmatig aan dat het teveel is. Vaak harde buiken, pijn in mijn buik en onderrug en sinds 2 weken ook best wat bekkenpijn erbij af en toe. Het begint allemaal wel pittig te worden, helemaal met flink wat slapeloze nachten. Niet door de kinderen trouwens, die slapen gelukkig goed. 🙂 Maar door mezelf en vooral heel erg door het fijne kwaaltje: ‘restless legs’. Men, wat is dat vervelend. Dat had ik bij Hugo ook heeeeel erg. Dat vind ik wel een van de ergste kwaaltjes zo aan het eind denk ik.
Haha, nou, zoals je leest mis ik weer die pregnancy glow. Maar ik ben wel heel dankbaar dat het allemaal gewoon prima verloopt en ik mijn werk grotendeels nog kan doen. Al zijn de foto opdrachten wel echt een uitdaging. En hoewel de zwangerschap redelijk vergelijkbaar is met de vorige 2, heb ik (meestal) wel het idee dat deze me iets makkelijker af gaat. Misschien ook omdat ik me absoluut geen illusies maakte dat deze zwangerschap anders zou zijn, haha. 😉
De beleving is deze keer ook heel anders. De placenta ligt nu aan de achterkant, die lag bij Emma & Hugo aan de voorkant. Jeetje, wat een verschil is dat zeg! Mijn buik is ook heel anders van vorm, bij Emma en Hugo was het veel ‘breder’ en nu is het meer naar voren. Maar vooral in in de bewegingen van de baby merken we het heel erg. De bewegingen zijn véél duidelijker en heftiger. Het lijkt soms echt alsof ze de hele boel verbouwt van binnen. We zien echt lichaamsdelen overal doorheen komen. Heel leuk, maar soms ook wel ‘eng/gek’ om te zien.
Extra controles & bloedverlies
De afgelopen weken waren wel wat stressvol, omdat ik een paar keer wat bloedverlies heb gehad. Dat is toch enorm schrikken en dat heb ik in de andere zwangerschappen nooit gehad. Het waren in principe geen zorgwekkende vormen van bloedverlies, maar alles is toch even onderzocht gelukkig. Je maakt je toch zorgen, want het hoort niet zo natuurlijk. En zeker in combinatie met mijn harde buiken en vaak pijn in mijn buik en rug moesten er wel wat dingen gecontroleerd worden. Maar alle controles waren goed gelukkig, er zijn op dit moment ook geen tekenen dat het iets met een vroege bevalling te maken heeft. Een enórme opluchting, maar het blijft naar.
Groei van de baby & groei echo’s
Aan het begin van de zwangerschap stond al vast dat we groei echo’s moesten doen. Om twee redenen: Hugo was heel groot bij de geboorte en mijn eigen BMI was laag voor de zwangerschap. Dus ze moesten én kijken of de baby wel goed genoeg groeide (i.v.m. mijn BMI) én kijken of de baby niet te hard groeit (i.v.m. eerder een grote baby). Lekker tegenstrijdig, haha.
Ik heb dus bij 28 weken een groei echo gehad en bij 32 weken. Ook heb ik de suikertest moeten doen, deze was helemaal goed gelukkig. Bij 28 weken zat de baby rond de gemiddelde groeilijn en net ietsje eronder. Het buikje wel ietsje dikker. Pas bij de 32 weken echo konden ze meer gaan zeggen over de groei en het formaat van de baby.
Lees ook: De suikertest: wat is het, waarom moest ik die doen & de uitslag
Afgelopen donderdag had ik de 32-weken groei echo. Ook hier werd weer een vrij gemiddelde baby gezien, het buikje nog steeds wel wat dikker. Een vol baby’tje dus, maar wel redelijk gemiddeld verder. Zéker gezien de vorige 2 baby’s lijkt het tot nu toe, voor een 3e, heel erg mee te vallen. Als ze doorgroeit volgens deze lijn, zou ze ongeveer net zoals Emma zijn bij 40 weken. Helemaal prima dus! Best een opluchting dat ze haar niet nu al schatten als een baby van 5 kg. Ik was er een beetje bang voor dat het 3e kind nog groter zou worden. Emma was 3805 gram bij 40+1, Hugo woog 4410 gram bij 39+0. Maar goed, de groei kan nog anders verlopen en ze kunnen er met groei echo’s ook volledig naast zitten natuurlijk. Soms wel een kilo, haha. We zullen het zien.
Lees ook: Grote baby? En nu dan?
“Moet je weer een keizersnede?”
Deze vraag krijg ik heel veel. Moet het weer een keizersnede worden, omdat het bij Hugo een keizersnede was? Maar nee, ik mag in principe zelf kiezen. Bij Hugo hebben we gekozen voor een geplande keizersnede omdat hij in stuit lag én groot geschat werd. De keizersnede was geen fijne ervaring, maar de natuurlijke bevalling bij Emma ook niet. Dus pfff. Lastig! Toen ik een paar weken geleden in het ziekenhuis was bij de verloskundige en gynaecoloog voor het bloedverlies, vroegen ze of ik het al wist. Nee.. Geen idee.. Kiezen tussen 2 kwaden voor mijn gevoel. Alweer. Beide hebben voor- en nadelen.. Daarom stelde de gynaecoloog voor om snel een gesprek in te plannen om te praten over de bevalling. Dus vanmiddag heb ik dat gesprek bij de verloskundige. Wel heel fijn dat ze mijn twijfels en moeites zo serieus nemen en hier meteen actie op ondernemen.
Lees ook: Mijn bevallingsverhaal: traumatische keizersnede
Inmiddels zijn we een paar weken verder en ben ik er voor mezelf wel iets meer uit. Maar heb ik nog wel veel vragen die ik vanmiddag heel graag wil bespreken.
De bevalling moet sowieso in het ziekenhuis. Met een keizersnede natuurlijk sowieso, maar ook met een vaginale bevalling moet dit in het ziekenhuis. Tot nu toe zit ik gewoon bij mijn eigen verloskundigenpraktijk voor alle controles, maar dat wordt zometeen overgedragen naar het ziekenhuis. ‘Mijn eigen’ verloskundigen zullen dus ook niet bij de bevalling zijn, als ik kies voor een natuurlijke bevalling. Dit is omdat de bevalling goed bewaakt moet worden en je eigenlijk de hele bevalling gemonitord moet worden. Ze moeten namelijk in de gaten houden of het litteken in de baarmoeder (van de keizersnede) niet scheurt met de bevalling.
Spannende keuzes.. Ik zal jullie in een volgende blog verder meenemen in mijn keuze tussen een keizersnede of natuurlijke bevalling. Eerst vanmiddag dat gesprek! 🙂
