Als mensen horen dat wij een windhond hebben, of Zahra zien, is vaak een van de eerste vragen: Die moet vast wel heel erg veel bewegen? Druk? Hoe is het om een windhond in huis te hebben?
Een windhond is natuurlijk een méga snelle hond die enorm van racen houdt. Maar wat hebben ze nodig? Hoe zijn ze in huis? Ik kan jullie natuurlijk een redelijk algemeen beeld vertellen, maar vooral onze eigen ervaring met Zahra.
Over het algemeen zijn windhonden heel erg rustig in huis, geef ze een goede slaapplaats en ze zijn tevreden. Met een goede slaapplaats wordt natuurlijk wel een koninklijk bed bedoeld. Een windhond ligt het liefst op de bank. Hebben ze dan geen beweging nodig? Jawel, dat uiteraard wel. Maar wel op een andere manier dan een Mechelse Herder, Border Collie etc. Windhonden willen graag hun sprintje even kunnen trekken. Ze moeten regelmatig even de benen strekken en zich kunnen uitleven. En daarna weer lekker op de bank, bediend en vertroeteld worden.
Lees ook: Spijt van een windhond?
Zahra is in huis heel rustig, héél rustig. Soms negeert ze ons zelfs gewoon, tot we haar mee naar buiten nemen.. Ze neemt regelmatig ’s ochtends niet eens de moeite om op te staan voor ons. Nu lijkt het net of het niks aan is om een windhond te hebben natuurlijk, maar ze zijn ehhh, gewoon anders? Zahra ligt rustig de hele tijd op haar plaats te slapen totdat ze zélf bedenkt dat ze wel wat aandacht verdient. Dan komt ze het halen. En ze draait zich ook net zo hard weer om om weer te gaan slapen, als het genoeg is. Haar aandacht geven op een moment dat wíj uitgezocht hebben heeft vrij weinig zin.. Dat heeft ze niet zelf bedacht, dus ook weinig respons. Maar als ze het zélf bedacht heeft is ze de leukste en liefste hond (vindt ze zelf vooral ook haha). Als ik bijvoorbeeld foto’s zit te bewerken, komt ze er ineens aan, gaat naast me staan, kijkt me met mega doordringende ogen aan en duwt haar puntneus onder mijn arm. M’n arm, inclusief muis, vliegt 3 meter de lucht in. Zo. Aandacht. Nu.
Ik vind Zahra een ideale hond in huis, ze is lief, rustig en doet voorzichtig met alles (ook met Emma is ze heel voorzichtig). Maar je moet haar wel tevreden houden natuurlijk. Een windhond is pas echt in d’r element als ze zich even uit kan leven en lekker kan racen. Dus we laten haar regelmatig even haar benen strekken. Maar als dit een dagje niet lukt, vindt ze het ook prima. Toen Emma er net was kreeg ze de eerste tijd veel minder beweging, een tijdje zelfs alleen een kort poep&plas rondje. Dat was helemaal prima, ze past zich gewoon aan en blijft net zo lief en rustig in huis.
Lees ook: Jachtinstinct van een windhond (en Saluki)?
We hoeven Zahra niet echt te vermaken of bezig te houden. Laat haar even lekker racen en spelen en ze is tevreden. Sterker nog, ik ben al een aantal keer van een koude kermis thuis gekomen met onze prinses. Ik heb wel eens gedacht: Oh, leuk, we gaan even samen fietsen. Of oh, misschien vindt Zahra het ook wel leuk om wat ‘agility-achtige’ oefeningetjes te doen. Ja ja, ren maar lekker zelf naast je fiets of spring lekker zelf over die sprongetjes heen. De prinses doet het niet hoor. Waarom zou ze? Pfff, haha. En uiteraard heb je uitzonderingen, je hebt ook windhonden die agility doen bijvoorbeeld. Maar over het algemeen moet je geen ‘sportmaatje’ verwachten met een (oosterse) windhond.
Een windhond is wel echt anders dan andere honden, je moet er van houden en je moet er tegen kunnen. Maar ik vind ze fantástisch. Dat heerlijke, eigenwijze karakter. Het karakter van een windhond is moeilijk te omschrijven, je kunt het een beetje vergelijken met een kat. Op zichzelf gericht en de baas is personeel. Zahra is heel erg makkelijk, luistert goed (als het haar uitkomt), super lief en zachtaardig. Er is maar 1 voorwaarde: je moet niets van haar verwachten. Want dat doet ze niet en dan kom je dus van een koude kermis thuis haha.
