Van 2 naar 3 kinderen, is die overgang makkelijker? Een tijdje terug kreeg ik de vraag hoe het ging met 3 kinderen en 3 honden. Hoe vinden we de overgang? Is 3 kinderen zwaarder en meer werk dan 2? Hoe gaat het combineren met de honden?
Sophie is nu bijna 5 maanden oud en we kunnen wel zeggen dat we nu helemaal gewend zijn aan de verandering en ons ritme gevonden hebben. Het begint ook steeds makkelijker te worden. De eerste periode met een baby is altijd even pittig en wennen. Ze hebben nog niet echt ritme en je moet ze nog helemaal leren kennen. Maar nu begint Sophie wel ritme te krijgen en weten we wat werkt en niet werkt.
De overgang van 2 naar 3 kinderen
Wat is nou zwaarder? Van 1 naar 2 kinderen of van 2 naar 3 kinderen? Vaak hoor je: die derde doe je er zo bij, die hobbelt zo mee. Ik vind het een beetje lastig om dat te bepalen. Natuurlijk is dat in zekere zin wel zo. Je hebt inmiddels meer ervaring met baby’s en weet meer trucjes voor wat ze nodig hebben. En die 3e móet ook wel meer mee in het ritme meteen, omdat er al 2 kindjes rondlopen. Maar toch is het net zo goed weer een baby met eigen verlangens, gebruiksaanwijzingen en pittige momenten. Het is soms best lastig om Sophie te geven wat ze nodig heeft, terwijl dat soms het tegenovergestelde is van wat Emma & Hugo doen of nodig hebben. Je aandacht verdelen en rust bewaren voor Sophie is lastig.
Ik vind het ook lastig om te zeggen of ik van 2 naar 3 makkelijk vind. Ja, het is nu makkelijker en leuker. Maar dat ligt meer aan alle omstandigheden denk ik. Ik voel me veel fitter. Het herstel ging veel beter. Bij Hugo had ik een keizersnede én verliep het herstel niet fijn. Hadden we een lastige tijd met corona en het werk van Jelmer. Dat was overall gewoon niet zo’n hele leuke en makkelijke tijd. Nu heb ik een hele fijne bevalling gehad, een goed herstel en is alles veel meer ontspannen. Ook zijn er wat veranderingen in ons gezin waardoor Jelmer meer thuis is. Daarom kunnen we de zorg voor de kinderen ook meer samen doen en verdelen. Dit maakt het natuurlijk ook een stuk makkelijker.
Het kwam er eigenlijk de afgelopen tijd op neer dat ik Sophie deed en Jelmer veel met Emma & Hugo. Ik ben toch degene die Sophie moet voeden en waarbij Sophie het rustigste is. Ik had haar heel veel in de draagdoek en zo hadden we allemaal het meeste rust. Ik was dus vooral een kangoeroe, haha. Inmiddels kan Sophie al beter zelf slapen en hoeft dat niet meer altijd bij mij in de draagdoek dus komt het weer wat meer in balans.
Hoe doen we dat met de honden?
Heel eerlijk: De honden hebben in de eerste periode wel wat moeten inleveren. Natuurlijk hebben we ons best gedaan, ze zoveel mogelijk gegeven en hebben ze hun basisbehoeften gewoon gekregen. Maar dat extraatje, dat schoot er wel bij in. We moesten herstellen, settelen en wennen. Nu we ons ritme gevonden hebben krijgen ze langzaamaan steeds meer dat extraatje weer. Dat is fijn! Voor ons en voor de honden.
Op de meeste dagen laat Jelmer de honden ’s ochtends uit voor de kinderen wakker zijn, of met Emma & Hugo. Ik ben dan Sophie nog aan het voeden. Overdag gaan we vaak een grote boswandeling doen. Of één van ons, of met z’n allen. Of een van ons gaat bakfietsen met Zahra. Het begint allemaal weer ‘normaal’ te worden nu. Dat is fijn. Van “We hebben een baby” naar “We hebben een gezin met 3 kinderen” en 3 honden haha.
Lang verhaal kort..
Het gaat heel goed en we ervaren het eigenlijk niet als zwaar. Sophie is ook best een makkelijke baby en heel lief & vrolijk. We genieten van ons mooie gezin, onze 3 kinderen. Ook al is het soms best even aanpoten. En we zijn blij dat de honden weer hun verdiende plekje ook terug krijgen in ons gezin. Alles komt weer steeds meer in de fijne routines. Heerlijk!