Een moeder van een baby van 5,5 maand, een peuter van 3,5 jaar, 3 honden, een man, een huishouden, geen oppas/opvang en een eigen bedrijf. Je kan je voorstellen, ik ben enorm zoekende naar balans. Een fijne balans tussen het gezin en mijn werk. We hebben er bewust voor gekozen dat ik stopte met werken in het onderwijs als Emma geboren zou zijn, zodat onze kinderen niet naar een opvang hoeven. Zo kon ik me richten op mijn eigen bedrijf en thuis werken naast de volledige zorg voor onze kinderen. Maar ik merk dat de balans de laatste tijd ver te zoeken is en dat ik daar de laatste tijd best ‘last’ van heb. Het is niet de allerbeste combinatie zo, haha. Er moet iets veranderen.
In de praktijk komt het erop neer dat ik íeder moment overdag probeer te pakken dat ik kan werken. Dat betekent: Hugo z’n ochtend slaapje? Hup, Emma aan het spelen en ik aan het werk. Emma stelt 348023948234 vragen per minuut, ik kan amper bedenken wát ik ga aanpakken van mijn eindeloze to do list en Hugo wordt alweer wakker. Huh? En ik heb amper wat kunnen doen? Het sloopt, het vreet energie en het is gewoon niet fijn voor ons allemaal. Aan het eind van de dag heb ik niet genoeg kunnen doen en heb ik een schuldgevoel omdat ik Emma niet genoeg aandacht heb gegeven voor mijn gevoel. Ik ben moe, raak gefrustreerd en geërgerd.
“Ik heb voor mezelf een aantal dingen besloten..”
Het leven met een baby is niet te plannen, ze gooien zo ineens jouw planning om en dan kun je het vergeten, haha. Dus uiteindelijk betekent dat, dat ik elke avond tot 23:30 aan het werk ben, om tóch nog wat te kunnen doen. Maar dat is natuurlijk ook helemaal niet handig. Dan ben je al moe van de hele dag. En slaap? Zei iemand voldoende (nacht)rust? Dat is er niet echt bij. Rond 23:00/23:30 aanstalten maken om naar bed te gaan, Hugo te voeden en vervolgens nog 1 of 2 nachtvoedingen. Nee, veel slaap en rust is er op deze manier niet bij. En op zich ervaar ik de nachten en avonden niet echt zo, maar ik weet dat het niet heel goed is zo. Om maar niet te spreken over het huishouden trouwens. Want wanneer doe ik dat erbij? We blijven een beetje achter de feiten aanlopen. Doordeweeks fulltime een baby, een peuter, al mijn werkzaamheden proberen te doen, het huishouden en op zaterdag wordt er aan de opbouw (nieuwe slaapkamer bouwen) gewerkt en wordt ik zelfs het huis uitgejaagd door al het lawaai van het bouwen. Niet echt handig momenteel dus, haha.
En ik wíl ook wat veranderen, want dit is niet hoe ik het voor ogen heb. Ik hóu van mijn werk, ik wil dolgraag vol op werken aan mijn bedrijf en nog veel meer dingen opzetten en ontwikkelen. Maar ik heb ook gekozen om ’thuismama’ te zijn voor de kinderen. Om er te zijn voor hun. En ik wil van hun kunnen genieten. Dus er moet balans komen. Niet van alles een beetje en eigenlijk net niet.
Maar ik heb ook nog heel veel plannen voor mijn bedrijf. Die wil ik ook kunnen uitvoeren. Opdrachten waar ik blij van word, nieuwe ontwikkelingen en wegen. Dus ik heb besloten om grenzen aan te gaan geven. Ik ben aan het nadenken wat ik écht wil. Wat draagt bij aan het doel wat ik heb? Hoe kan ik dit doel bereiken? Welke dingen passen hier niet bij? Welke dingen moet ik misschien minder of niet doen? Het is moeilijk, maar ook fijn om hier beslissingen in te nemen. Het geeft rust om duidelijk voor ogen te hebben wat haalbaar is en wat gewenst is. In plaats van van alles doen en doorrennen, maar continu ingehaald worden door het werk en de tijd. En het gevoel hebben dat je net overal te kort schiet.
Een stappenplan voor balans.. Wordt vervolgd!
Ik heb voor mezelf al een aantal dingen besloten en ik ga een aantal dingen uitproberen om hier een balans in te gaan vinden. Om effectiever te gaan werken en te werken aan mijn doelen. Om er meer voor mijn gezin te zijn. Om beter voor mezelf te gaan zorgen, waardoor ik er ook energieker en fitter voor mijn gezin kán zijn. Meer genieten en bewuster leven.
