‘Hoe reageerden de honden?’, deze vraag wordt ons regelmatig gesteld. Het is natuurlijk ook wel wat, ineens een klein baby’tje erbij waar ze de aandacht mee moeten delen. Hoe reageerden ze? Wat doen wij eraan? Hebben wij hier van te voren iets aan gedaan? Kortom: Honden & baby, gaat dat samen?
Sinds 3 maanden staat ons leven op de kop door de komst van onze prachtige dochter Emma. Maar niet alleen ons leven verandert erdoor, ook die van onze 3 honden natuurlijk. Na de vraag hoe het met ons gaat, is de volgende vraag vaak ‘Hoe reageerden de honden op Emma?’
Voordat Emma geboren is, was het al een veelbesproken onderwerp. ‘Hoe gaan jullie dat doen, 3 honden en dan nu een baby erbij?’ ‘Hoe denken jullie dat ze gaan reageren?’ ‘Oh, die zullen wel moeten wennen straks.’ ‘Die worden vast heel jaloers!’ En ga zo maar door. Stiekem was ik zelf natuurlijk wel heel benieuwd hoe ze zouden reageren op de komst van onze dochter. Maar ik had er wel vertrouwen in dat het goed zou komen, als we er gewoon natuurlijk mee om zouden gaan. Tijdens de zwangerschap merkte ik geen verschil in gedrag van onze honden. Je hoort soms wel dat honden al wat aanvoelen van te voren en zich anders gaan gedragen of contact zoeken met de buik, maar onze honden was niets aan te merken. Wij hebben onze honden er ook niet speciaal op voorbereid.
Toen wij thuiskwamen uit het ziekenhuis zijn Emma en ik eerst naar boven gegaan, de honden bleven in de woonkamer. Even later kwam de kraamverzorgster aan, dat vond ik nog wel spannend. Hoe zouden de honden dat op gaan pakken? Ineens iemand anders in huis die het huishouden doet. Mijn man is samen met de kraamverzorgster naar de honden gegaan, de kraamverzorgster kreeg een uitgebreide begroeting van de honden zoals ze dat bij bezoek doen. Dat ging eigenlijk meteen heel goed! En ook het kraambezoek, die de kraamverzorgster steeds binnen liet, werd hartelijk ontvangen. Fijn, een zorg minder!
Maar dan het belangrijkste: de ontmoeting met Emma en de honden. Toen Emma en ik voor het eerst beneden kwamen waren de honden heel voorzichtig, maar heel enthousiast. Ze wilden mij enthousiast begroeten maar probeerden toch zo rustig en voorzichtig mogelijk te doen (in al hun enthousiasme, knap haha!). Even snuffelen aan die nieuwe gekke puppy die de baasjes mee naar huis hebben genomen en toen gingen ze weer op hun plaats. Maar toen.. Ging die nieuwe gekke puppy huilen! Dat was raar. De koppies van alle 3 gingen heen en weer, oortjes gespitst en voorzichtig komen kijken. Dat vonden ze wel interessant.
De eerste tijd kwamen ze elke keer als ze huilde eventjes kijken wat dat nou was. Nu kijken ze niet meer op of om. We merken eigenlijk niet veel aan de honden. Ze gaan er heel natuurlijk mee om, alsof Emma er altijd al bij is geweest. Ze zijn gelukkig ook helemaal niet jaloers, dat had natuurlijk best gekund, vooral met de Chihuahua’s. Maar ze vinden het helemaal prima gelukkig!
Ik ben heel benieuwd hoe het straks gaat als Emma wat ouder wordt!
