Baby nummer 2 gaat over een paar weekjes ons leven op de kop zetten en dus moeten de honden straks weer wennen aan een baby. Maar dit is natuurlijk niets vergeleken met de verandering toen Emma kwam. Ik krijg heel regelmatig de vraag wat wij hebben gedaan om onze honden te laten wennen aan een baby of om ze voor te bereiden op de komst van een baby. Wat hebben wij gedaan toen Emma kwam?
Ik ben natuurlijk geen hondengedragstherapeute of expert, dus wat écht de juiste weg is weet ik niet. Of wat je kunt doen als je een ‘moeilijke’ hond hebt waarbij je problemen verwacht of hebt met de komst van de baby. Ik kan alleen onze ervaring delen en hoe wij het hebben aangepakt. 🙂
Hoe hebben wij de honden voorbereid op de baby?
Inmiddels is dat 3 jaar geleden, want Emma wordt alweer bijna 3! Zahra was toen nog een jonge hond, ik heb in mijn zwangerschap de puppycursus gedaan met haar. Dus zij was net 1 geworden toen Emma kwam. Maar wij hebben eigenlijk, eerlijk gezegd, geen hele speciale dingen gedaan om ze erop voor te bereiden. Je leest overal heel wat tips om je honden erop voor te bereiden, bijvoorbeeld laten ruiken aan een poepluier (iel!) of de placenta laten opeten (juk!). Ook lees je dat honden het al meteen in het begin van je zwangerschap aanvoelen en zich anders kunnen gaan gedragen. Hier hebben wij eigenlijk niets van gemerkt. Onze honden zijn nog steeds hetzelfde en reageren in beide zwangerschappen niet anders dan anders. Hebben we ongevoelige honden? Of ben ik ongevoelig? Haha! Ik weet het niet. Ik merk in ieder geval geen verschil en wij hebben van te voren niet echt iets gedaan. En dat er ineens een babybox in huis staat merken ze niet, want ik verander zo vaak iets in huis haha!
“Het spannendste komt eigenlijk pas later..”
Honden zijn onderdeel van ons gezin
Onze honden zijn onderdeel van ons gezin, ze draaien mee in ons gezin en passen zich aan aan ons gezin. Onze honden zijn, uiteraard, heel belangrijk voor ons, maar het zijn niet onze kinderen. Dat waren ze ook niet voor Emma geboren werd. Onze honden zijn al gewend dat ze alle aandacht en verzorging krijgen die ze nodig hebben, maar ook dat ze zich moeten aanpassen aan het dagelijks leven van ons gezin. Hier hebben we eigenlijk altijd al profijt van, onze honden liggen gewoon lekker rustig op hun plaats als wij visite hebben (Na een (over)enthousiaste begroeting uiteraard). En ook overdag, wachten ze keurig op hun beurt tot het tijd is om wat met hun te gaan doen. Ik kan dus prima thuis werken zonder dat onze honden daarmee alle aandacht vragen en verwachten dat ik hun de hele dag vermaak. Ik vind dat heel fijn, maar iedere hond is anders, iedere baas is anders en ieder leven is anders natuurlijk. Ik zeg niet dat dit het beste is, je moet doen wat voor jou fijn en prettig is!
En dan is er een baby..
Toen wij thuis kwamen na de bevalling zijn Emma en ik in 1 streep naar boven gegaan. De honden vonden het wel wat gek, want waarom kwam ik niet naar hun toe en wat was er aan de hand? En toen ik na een paar dagen beneden kwam waren ze heel voorzichtig naar me, ze voelden het heel goed aan. Ze waren eventjes geïnteresseerd in Emma, maar gingen daarna weer verder met hun eigen ding. Natuurlijk reageerden ze wel als Emma ging huilen, daar gingen de oortjes van alle 3 de honden! In het begin kwamen ze dan even kijken wat dat was, maar ook daar wenden ze heel snel aan. Eigenlijk waren ze niet heel geïnteresseerd in Emma en dat vond ik juist wel heel fijn. Het was gewoon normaal en ze hebben het geaccepteerd. Het leven gaat weer door, met een baby én de honden.
Het spannendste komt eigenlijk pas later..
Die eerste babytijd is voor een hond nog niet zo spannend.. Maar dan gaat dat rare mensenwezentje uit de box, op de grond en begint het te grijpen, te kruipen en te bewegen. Dan worden ze onvoorspelbaar en weet een hond niet wat hij/zij ermee moet. En dan is het als baas opletten geblazen. Ik ben de eerste tijd echt politie agent geweest, de honden vonden het niet heel leuk en die baby/dreumes die gaat wel op ontdekkingstocht.. Die heeft geen idee en doet maar wat, inclusief alle ongecontroleerde bewegingen. Dan is het zaak om de veilige plek te bewaken voor je hond, je hond rust te bieden en je kind op te voeden. Een kind moet leren dat niet alles kan, dat de mand van de hond geen speelplek is en dat je een hond rustig hoort te benaderen. En een kind moet vooral leren dat je respect moet hebben voor dieren. Daar heb je je handen vol aan! Vooral Mr. Sam & Isa vonden het echt níet leuk in het begin en die kunnen ook wel pittig reageren. Inmiddels kan Emma er heel goed mee omgaan, weet ze dat ze rustig moet doen en wat wel en niet mag. Dat merken we ook aan de honden, want die vinden haar nu prima en zelfs best leuk. Ze is niet meer zo onvoorspelbaar, dus het levert minder abrupte situaties op. Ze zijn er helemaal aan gewend.
Belangrijke tips
- Blijf zelf rustig en kalm. Hiermee breng je ook kalmte en rust over op je hond en zien ze aan jou dat de mensenbaby erbij hoort en niets geks is. Laat je hond wennen op zijn eigen tijd.
- Forceer het niet! Heeft je hond geen interesse, laat hem dan lekker, dat komt vanzelf. Onze honden hadden weinig interesse in het begin en dit is juist fijn. Geen opdringerige situaties. En wij hebben ook nooit situaties gecreëerd waarbij we Emma bij de hondjes hebben gelegd o.i.d. Dit zijn vaak spanningsmomenten voor een hond.
- Regel oppas tijdens de kraamweek en bevalling! Tijdens de bevalling is het sowieso handig om oppas te regelen voor je hond. Of je oppas wil hebben tijdens de kraamweek is natuurlijk aan jezelf. Wat wil jij? Wil je de honden er gewoon bij hebben? Kunnen jouw honden er gewoon bij zijn met een vreemde (de kraamzorg) in huis? Wat is voor jullie allemaal het fijnst en het rustigst?
- Regel een rustige plek voor je hond tijdens de eerste weken. Voor jezelf en voor je hond. Is je hond dit niet gewend? Dan is het misschien handig om dit voor de bevalling al te introduceren. Het is niet heel handig dat je hond elke keer de kraamzorg op de oren vliegt als ze beneden komt bijvoorbeeld. Of het kraambezoek. Hier willen jullie allemaal geen stress om hebben, dus denk hier van te voren over na. Jij hebt tijdens de kraamweek wel wat anders aan je hoofd, bent aan het herstellen en je bent waarschijnlijk heel moe! Dan is het fijn als jij het al goed geregeld hebt voor je hond.
- Laat je hond NOOIT alleen met de baby. Het blijven dieren. Hoe braaf en lief ze ook zijn. Ook al vertrouw je je hond volledig. Je hond kan altijd ineens anders reageren, ook al is het de laatste hond waarvan je het verwacht. Ook als je baby wat ouder wordt kan je kind natuurlijk iets doen waar de hond op reageert. Dus laat ze nooit samen alleen.
- Geef het tijd. Verwacht niet dat je hond in één keer gewend is aan je baby. Alles verandert. De gezinssituatie verandert, jij verandert, de baby verandert en ontwikkelt. Je groeit hier samen in mee, bewaar de rust en geef het de tijd.
- Wees consequent in je regels en grenzen naar je hond. Je hond moet ook leren dat hij/zij soms op z’n plaats moet blijven zodat je baby even kan rondkruipen of aandacht krijgt. Wees hierin duidelijk en consequent.
- En natuurlijk: Vergeet je hond niet! De eerste tijd met een baby kan heel hectisch zijn en je aandacht gaat naar je baby toe. Maar neem ook bewust de tijd voor je hond en geef hem/haar aandacht.
En ik herhaal nog maar een keer: Laat je hond nooit alleen met je baby/dreumes/peuter/kind! Dat ene moment dat jij even snel wat doet kan genoeg zijn voor een onverwachte situatie.
Nog meer tips die hier ontbreken? Of hoe heb jij het aangepakt? Laat het me weten, ik ben benieuwd! Onze honden mogen over een paar weken weer opnieuw wennen aan het gekrijs van een baby, haha! Ik ben toch wel weer heel benieuwd hoe ze dit keer gaan reageren, omdat ze het nu al kennen natuurlijk.
